Sarar Boykot Mu?
Geçen hafta, Kayseri’nin sokaklarında alışveriş yaparken, kendimi biraz tuhaf hissettim. Hem neşeliydim hem de içimde bir boşluk vardı. Gözüm, Sarar’ın mağazasına takıldı. Zaten Kayseri’de bu markayı bilmeyen yoktur. Hem kent kültüründe hem de benim yaşamımda önemli bir yeri vardı Sarar’ın. Hangi genç, düğün hazırlığı yapan bir ailede büyüdüyse, o elbiseleri daha çocukken bile görmüştür. Ama bu kez, Sarar’ın önünde dururken içimde bir şeyler kıpırdadı. Bütün çocukluğum boyunca annemin sıkça aldığı o gömlekleri, takım elbiseleri düşününce, kafamda bir soru belirdi: Sarar boykot mu?
Sarar’ı Sevmek ve Sonra Hayal Kırıklığı
Sarar’a hep bir sevgiyle bakmıştım. Çocukken, düğünlerde, özel günlerde giydiğim elbiseleri hatırlıyorum. O zamanlar sadece bir marka değil, bir anlam taşıyordu. Annem hep derdi: “Sarar kalitelidir, güzel durur.” Giydiğim her takım elbise ya da gömlek, sanki bana bir yetişkin olmanın, olgunlaşmanın adımını attırıyordu. Her şeyin özel olduğu o günlerde Sarar’ın yeri ayrıdır.
Ama son zamanlarda, kaybettiğim bir şey vardı. Belki de Kayseri’nin sokaklarında Sarar’ın vitrininden baktığımda gördüğüm o parlak etiketler bana aynı heyecanı vermiyordu. Dışarıdan bakıldığında markanın büyüklüğü, zamanla daha soğuk, daha uzak bir anlam kazanmıştı. Sarar, bana eskisi kadar samimi gelmemeye başlamıştı. Çünkü duyduğum bir şey vardı, bir söylenti… Bu marka, yaptığı açıklamalarla bir şekilde toplumsal sorumluluktan kaçmıştı. Bunu öğrendiğimde içinde bulunduğum hayal kırıklığını anlatmam imkansız. Gerçekten mi? Bir markanın benim gibi birini bu kadar etkilemesi, öylesine ilginçti. Ama yine de duygularım çok karmaşıktı.
Boykot İçindeki İkilemim
Sorar boykot mu? Bu sorunun cevabı, kalbimdeki ikilemi daha da derinleştiriyordu. Her alışverişte bu markanın etiketlerini görmek, geçmişe dair güzel anılarla karışıyordu. Ancak bir yandan da duyduklarım, hissettiklerim çok farklıydı. Kayseri’nin bu büyük markasının içinde, belki de bazı değerlerimle uyuşmayan şeyler vardı. İçimdeki o eski sevgiyi savunmak ve ya bir adım daha atıp, bu markanın eksikliklerini kabul etmek… İşte bu beni bunalttı. Boykot etmek mi? Sadece bir duruş, bir tepki mi göstersem?
Duygularım tam olarak ne yöndeydi? Gerçekten Sarar’ı boykot etmem mi gerektiğini düşünüyordum? Kayseri’de büyümüş biri için bu marka, aslında bir anlam taşıyordu. Benim gibi pek çok kişi, Sarar’la özdeşleşmişti. Bunu düşününce, bu kadar kolay bir kararı nasıl verebilirdim?
O Anki İçsel Çatışma
Bir gün, bir kafede otururken bu düşünceler içinde kaybolmuşken, telefonum çaldı. Annemdi. Sadece “Nasıl gidiyor?” diye sormak için aramıştı. Konu çok basitti, ama telefonun o tarafında sesini duyduğumda birden içimdeki boşluk biraz olsun dolmuş gibi hissettim. Ona, “Biliyor musun, Sarar hakkında duyduklarım beni çok üzüyor.” dedim. Annem derin bir nefes aldı. “O markanın geçmişi çok kıymetli, ama zaman değişiyor. Belki de artık biz de değişmeliyiz.” diyerek konuyu kapattı. Ama bu sözler, zihnimde yankılandı.
O an, Sarar’ın etrafındaki duygularımı sadece geçmişteki anılarla ilişkilendirememem gerektiğini fark ettim. Zaman değişiyor, insanlar değişiyor ve belki de bizler de değişmeliyiz. Boykot etmek sadece bir tepki değil, bir değişim talebiydi. Oysa ben, bu değişimin bir parçası olmalıydım. Boykot mu? Belki… Ama bu, sadece Sarar’a değil, toplumdaki bütün büyük markaların vicdanına yönelik bir çağrıydı.
Sonunda Ne Olacak?
Sarar boykot mu, yoksa değil mi? Belki de bu soruyu sormak bile, toplumun değişen dinamiklerine duyduğum tepkiden kaynaklanıyordu. Her alışveriş, her ürün, hayatıma bir anlam katıyor. Ama bu anlamın da doğru ve hakkaniyetli olması gerektiğini düşünüyorum. Bugün Kayseri’de bir caddeyi yürürken, bir başka mağazanın vitrinine göz attım. İçimdeki duygular biraz daha netleşmişti. Her şeyin bir başlangıcı, bir sonu vardı. Geçmişi seviyor olabilirdim, ama geleceğe adım atmak da gerekiyordu.
Sarar boykot mu? Belki de bana düşen, yalnızca bir duruş sergilemekti. Ama bu duruş, içimdeki duyguları anlamakla başlıyor. Kim bilir, belki bir gün gerçekten bu konuda bir şeyler değişir. Şu an için tek bildiğim, değişim her zaman mümkündür ve ben de bu değişime katkıda bulunmalıyım.